Gisteren gingen de kids en ik naar de bieb toe om wat nieuwe boeken uit te zoeken. Normaal gesproken is dat een race wie het eerste bij ‘het-zwarte-glimmende-ding-met-minstens-honderd-spelletjes-en-tien-wachtende-kinderen-in-de-rij’ was. Tot hun grote verbazing stond er dit keer helemaal geen rij en enthousiast klommen ze op de krukjes. WAT?! MAMAAAAAAAHHH, de iPad is er niet meer! En de ‘kompieoeter’ is op zwart! De oudste hysterisch, de jongste in complete shock! En ik dacht alleen maar ‘Hallelujah’

De bibliotheek

Bibliotheken zijn plekken waar je naar toe gaat voor het lenen of lezen van een goed boek. Oké, voor de wat minder snelle lezers is een tijdschrift of krant een goed idee. Maar dat je papier in je handen hebt, dat is waar het om draait.

Tegenwoordig leen je ook luisterboeken (hallo cd) en een DVD (weer zo’n papierloos geval). Die luisterboeken vind ik dan nog wel kunnen. Wij leende zo in de zomervakantie een paar kinderboeken en in de auto naar het buitenland, vermaakten de kids zich prima. Dat wij na drie verhaaltjes van Saskia en Jeroen, het zat waren was iets anders.

Het leed dat ‘de iPad’ heet

Lezen is goed. Lezen is leuk. Maar toen was daar die droevige dag, rond deze tijd van het jaar in 2014. De iPad deed zijn intrede in alle bibliotheken hier in de buurt (waarschijnlijk ook in je eigen stad). De plek waar je eens rustig een boekje kon lezen, lekker door veertig verschillende prentenboeken snuisterde met je kids en waar ze wat konden spelen met knuffels, veranderde in een hightech (met de daarbij behorende stralingen) zone. Geen moment werd het stukje speelgoed voor volwassene met rust gelaten. Zodra een kind de bieb in kwam, vloog zijn blik naar het fel verlichte scherm, met haast onweerstaanbare aantrekkingskracht.

Een boekje over Paultje het konijn? Nee, dat was nu niks meer aan. Samen een geschikt boek uitzoeken met je kind dat net leert lezen? ‘Mama, doe jij dat even?’.

Geen knisperend geluid van papier kon een kind nog overtuigen om de magie van de iPad te negeren. Ze moesten en zouden ook minstens drie spelletjes doen, want ‘dat jongetje voor mij deed dat ook’.

Dat er minstens zeven uit de hand gelopen ruzies per dag moesten worden uitgevochten, al dan niet door oververhitte ouders, nam iedereen maar voor lief. Af en toe zag je een medewerker rollen met zijn ogen als er weer gekrijs vanachter de iPad klonk, hopend dat er dit keer geen rake klappen zouden vallen.

Mee met de tijd? Vroeger was het beter!

Leuk inititief, we gaan mee met de tijd. Dat zullen ze wel gedacht hebben bij het centrale bibliotheek orgaan (of hoe dat dan ook mag heten). Maar luister lieve mensen van het bibliotheek orgaan. Vernieuwing is echt heus niet altijd verbetering! In dit geval was de vernieuwing duidelijk stilstand. Of erger nog. Achteruitgang.

cq5dam.web.384.614

Vroeger hadden mijn kinderen plezier in het naar de bieb gaan. Ze konden uuuuuren rondhangen en minstens twintig boeken laten voorlezen. Samen bouwden ze een hut onder alle kussens en de vier favoriete bieb-speelgoedbeesten mochten mee. Ze maakten reizen naar Amerika, deden verstoppertje in Japan (het gedeelte waar een grote panda poster hing) en vlogen terug naar de boot van Sinterklaas. Ondertussen pakte ik een tijdschrift en kon lekker rustig lezen (iets wat me thuis nooit lukt).

Maar nu… Nu komen we in de bibliotheek en begint het gezeur.
‘Wanneer mogen wij nou op de iPad?’
‘Ik stond hier eerst!’
‘Mama, dat jongetje zou nog één spelletje doen en hij doet er al stiekem drie’.
Geïrriteerde blikken, die minstens zo dodelijk zijn als radioactief materiaal, worden ‘gewisseld’ tussen de ouders van de ‘samenspelende’ koters.

De reizen naar Amerika zijn gecanceld. En verstoppertje doen in Japan? Waarom zou je als je een sneeuwballen gevecht kan houden met Nijntje, of op een ‘educatief verantwoorde manier’ leert om afval te scheiden in de zoveelste kindvriendelijke app…

De iPad is weg, en hopelijk blijft ‘ie weg

Gelukkig is de iPad nu weg. Dat de kids in totale shock zijn en ik andere kinderen van boosheid tegen de lege tafel heb zien schoppen, maakt me niets uit. En ik hoop dat met mij er veel ouders zijn die dit ‘gemis’ ook zien als een aanwinst in de opvoeding van hun kinderen.

Toen mijn kinderen eenmaal bij waren gekomen van de shock, besloten ze om maar mama te bombaren tot voorleesmoeder van het jaar. We lazen weer (ouderwets gezellig) zes Tip de Muis boeken, keken onze ogen uit in een vliegveld boek, en de kinderen gingen weer op reis. Dit keer niet naar Amerika of Japan. Nee, ze gingen op reis door de bibliotheek. Dat er zoveel mooie boeken waren en zoveel interessante verstop plekken waren tussen al die stellingen met boeken… dat waren ze vergeten.

kindleestboek_F58236AB2E11CC54C12579D5003B8B18_5

Hij is weg. En hopelijk blijft ‘ie weg. Dat zwarte-glimmende-ding-met-minstens-honderd-spelletjes-en-tien-wachtende-kinderen-in-de-rij’

 

Ben jij ook voor een iPad-loze bibliotheek?