Afgelopen week was er in de Monitor een interessante documentaire over medicatie voor ADHD en kinderen. Ritalin wordt te pas en te onpas voorgeschreven, en wordt de nieuwe kinder coke genoemd. Krijgen onze kinderen te snel medicatie toegeschreven door artsen en psychiaters? Heeft jouw kind voor zijn vijfde ook al een label te pakken? Is je kind te rustig dan zal het wel een ontwikkelingsstoornis hebben of minstens sociaal emotioneel achterlopen. Is je kind daarin tegen te ondernemend dan wordt je doorgestuurd om te laten ’testen op ADHD’. Want het gemiddelde kind heeft dat niet…

Het gemiddelde kind

Zeker wanneer je kind naar een kinderopvang of naar school gaat, krijg je al snel te maken het ‘gemiddelde kind’. Al vanaf het moment dat je kind geboren wordt, wordt het vergeleken met het gemiddelde kind. Je weet wel, het kind dat op ‘de lijn’ groeit, het kind dat eet en slaap volgens het boekje, en dat zelfs nergens op achterloopt of op voor loopt. Het gemiddelde kind schijnt het ideale kind te zijn. Wijkt je kind iets af van dat gemiddelde kind, dan krijg je al gauw vragen.

‘Slaapt hij nog niet door?’, ‘eet hij wel altijd brood met korstjes?’, ‘stimuleren jullie het fietsen wel?’ en ‘hij is wel erg snel met lopen he?’. Nee, het gemiddelde kind roept geen vragen op. Het is normaal, doet alles goed, en springt niet in het oog. Het gaat door het leven als een schim.

Jouw stuiterende puberende peuter van 2,5 die op het consultatie bureau auto’s afpakt van een collega peuter, wordt al gauw bestempeld als sociaal onderontwikkeld. Want het gemiddelde kind leert tegen die tijd toch wel om speelgoed te delen.

In de kleuterklassen wordt het al niet beter. Het gemiddelde kind is zindelijk als het naar school (eigenlijk al lang daarvoor, zo rond de derde verjaardag), praat minstens 1000 woorden en kent alle kleuren (lichtblauw is geen geel, en rood is altijd rood, niet soms groen). Praat je kind heel veel dan is het concentratie vermogen nog niet optimaal. Fietst het op zijn vijfde nog niet, dan zal het naar de fysiotherapie moeten omdat de grove motoriek wel een upgrade mag hebben.

Label maatschappij

Waar je leerde om mensen niet in hokjes te plaatsen maar ruimdenkend te zijn, lopen ze in het onderwijssysteem erg achter. Daar zijn de hokjes niet weg te denken. Je kind is druk, het is rustig, het is ondernemend, het is stil, het is vervelend, het is aandacht vragend, het is onrustig, het is tevreden. Zelfs bij het invullen van de vragenlijst die je bij aanmelding naar school stuurt, moet jij je kind in een bepaald hokje plaatsen. Dat school die hokjes mentaliteit maar al te graag overneemt is aan de ene kant wel logisch. Als je van te voren weet dat een kind in het hokje ‘aandacht trekkend’ past, dan kun je je daarop voorbereiden. Teveel van dat ‘soort kinderen’ moet je niet hebben in een klas.

Maar labeltjes en etiketten plakken lijkt ook een topsport onder juffen en meesters geworden. Aangemoedigd door kinderpsychologen, kinderartsen en psychiaters proberen ze elk label record te verbreken.
Labels met PDD-NOS, ADD en ADHD worden te pas en te onpas gebruikt. Of een kind heeft autisme, omdat het wel erg in zijn eigen wereld is. Het droomt teveel op school, is niet zo sociaal als het gemiddelde kind en heeft andere interesses dan leeftijdsgenootjes.

Allemaal aan de kindercoke

Met zijn allen aan de Ritalin, het zou een uitgekomen wens zijn van de farmaceutische bedrijven. Kindercoke worden de pillen ook wel genoemd. De ‘dealers’ gaan vrijuit, worden zelfs gesubsidieerd en krijgen betaald per recept dat ze uitschrijven aan hun ‘gebruikers’. Klaslokalen vol jongen kinderbreinen, waarvan zo’n 15% verdoofd en bedwelmd wordt door de kinder coke. Ze worden uitgedeeld en aanprezen alsof het snoepgoed is…

De leraren hebben hun handen iets minder vol aan drukke kinderen, maar ouders zijn steeds bezorgder… Want kindercoke helpt hun kind niet alleen om wat te kalmeren maar heeft ook nog andere (vervelende) bijwerkingen.
De gevolgen van het gebruik van kindercoke zijn nog lang niet helemaal duidelijk, wat bij menig opvoeder vragen oproept.

Laten we met zijn allen even wachten met labelen, en kindercoke voorschrijven. Bewaar de medicijnen voor de kinderen en volwassenen die het echt nodig hebben. Niet voor de kinderen die niet gemiddeld zijn.

Wat vind jij? Gaat onze maatschappij door de gootsteen met de label mentaliteit en de kindercoke? Of zijn er ook voordelen aan?