Ook dit jaar hebben we weer een hoop ‘inkopen’ gedaan voor het nieuwe schooljaar. Nieuwe bekers, broodtrommels, rugzakken, gymschoenen (die inmiddels veel te klein bleken) wat schriftjes en ga zo maar door. Je stapt de Action binnen, of een (andere) hippe winkel en binnen een uur ben je klaar voor het nieuwe jaar. Maar we moeten niet vergeten dat dit voor veel kinderen helemaal niet normaal is. Tienduizenden, zelfs miljoenen kinderen hebben helemaal geen enkele vorm van onderwijs, hebben nog nooit een potlood vastgehouden of zelfs maar letters leren schrijven. Onze oudste (zoon) is helemaal weg van lezen. Hij leest alles wat los en vast zit, hij leest zijn zusjes voor, en houdt van informatieve boeken van de bieb. ‘Mama, wist je dat Nicaragua wel 25 vulkanen heeft’, of ‘Wow, de vlag van Libië is de aller makkelijkste van allemaal. Die is alleen maar groen’. Als echte boekenwurm geniet ik van al zijn enthousiasme en liefde voor woorden en getallen. Maar soms vraag ik me af hoe graag andere ouders, aan de andere kant van de wereld (en soms zelfs dichterbij), dezelfde leergierigheid in hun kind zouden zien. Maar vooral kunnen voeden…

In mijn ‘reis’ naar meer met minder word ik steeds meer geconfronteerd met de dingen die écht belangrijk zijn. Alle spullen die we in de jaren verzamelen, die doen er na al die jaren vaak ook niet meer toe. Wat er wel toe doet zijn ervaringen, dingen die we doen, dingen die we leren, dingen die we samen meemaken als gezin. Normen en waarden, respect voor elkaar en voor een ander. Samen zijn, samen  (be)leven. En daarom ging mijn zoektocht naar een goed doel, iets waar je echt iets zou kunnen doen voor de toekomst van een ander. Waar niet al het geld in de grote ‘organisatie’ pot verdwijnt.

Sponsorkind van Woord en Daad

Ooit deden we op de basisschool mee aan de actie Schoenendoos. Waarschijnlijk ken je het zelf ook wel. Je vulde een schoenendoos vol met knutselspullen, wat speelgoed, tandpasta en een tandenborstel, sokken, misschien zelfs schoenen en meer. Je deed dagen je best om de buitenkant zo mooi en vrolijk mogelijk te maken, En je deed er een handgeschreven briefje bij. De dia’s (o my, ben ik al zo oud!) die ze op school lieten zien, showden blije donkergekleurde kinderen die vol enthousiasme hun dozen openmaakten en met hun nieuwe spullen het schooljaar begonnen.

Maar spullen zijn ook maar spullen, Ik wil meer doen dan andere kinderen spullen geven. Natuurlijk begint goed onderwijs niet alleen maar met een potlood en een gummetje. Een meester of juf die enthousiast kan vertellen over de geschiedenis van een land, van het ontstaan van de wereld, van beroemde wereldreizigers, en die de kinderen leert over normen en waarden, over het maken van een toekomst.

Zo kwam ik terecht bij de stichting Woord en Daad. Deze christelijke stichting steunt niet alleen maar sponsorkinderen maar ook een heleboel andere projecten in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Maar wat is dat nou, een sponsorkind?

Een broertje of zusje voor het leven

Een kind sponsoren kan door elke maand een bedrag over te maken naar de stichting. Het geld wordt gebruikt voor ‘jouw eigen kind’. Een kind met een naam, een gezicht en een verhaal. Een verhaal dat je te weten kunt komen, omdat er zelfs wordt aangemoedigd om het kind te schrijven en foto’s te sturen. Of een mooie kleurplaat gekleurd door je eigen kids. Zo hebben ze niet alleen hun broertjes/zusjes hier in Nederland, maar ook eentje helemaal aan de andere kant van de wereld! Hoe cool is dat!

Op deze manier leren je eigen kids ook dat er meer is dan alleen maar dat wat zij zien. Dat er kinderen zijn die zoveel meer zouden willen hebben, geen bakken vol speelgoed, of een mooie school met kasten vol spel en leermateriaal. Maar dat zij door te delen in hun rijkdom anderen kunnen helpen, ook al zijn ze ver weg.

Meewerken aan een opwaartse spiraal

Als je wilt kun je dus echt een ouderwetse brieven relatie opbouwen met je sponsorkind. Of hij of zij nou in Azië of Afrika woont, met jouw hulp kan het sponsorkind een nieuw leven opbouwen. Want naast de kosten die het aan school heeft, wordt de rest van het gezin ook geholpen met geld.

Al vele sponsorkinderen zijn inmiddels afgestuurd, hebben na hun basisschool een vakopleiding kunnen volgen en zijn nu in staat om hun eigen kind te sponsoren. Zo help je dus niet alleen je eigen sponsorkind, maar help je aan een positieve opwaartse spiraal, waarin de kinderen anderen leren helpen, zoals ook zij ooit geholpen zijn door ‘vreemden’.

Heb jij al eens gedacht aan het sponsoren van een kind? Of steun jij een ander goed doel?

© Shutterstock